Мероприятие было посвящено показу фильма «Левиафан».
Перед началом демонстрации фильма было озвучено яркое выступление внештатного корреспондента Радио Свобода Софии Корниенко:
"Door sommige critici is Leviathan “de spiegel van de Russische collectieve onderbewustzijn” genoemd, maar eigenlijk is het geen uitzondering in de rij van recente werken van de onafhankelijke Russische regisseurs, zoals de films Durak (Idioot) en Mayor (Majoor) van Juri Bykov. In de zin van kritiek op de Rusische orthodoxe kerk is het ook niet meer uitgesproken dan zelfs de pro-Putin regisseur Nikita Mikhalkov in zijn film Solnechny udar (Zonnesteek). Wat maakt Leviathan dan groter? In Rusland heeft men heftig gereageerd op de film nog voor dat die in premiere ging. Het is onduidelijk maar het kan zo zijn dat de makers hebben zelf ervoor gezorgd (of tenminste niet hebben ertegen gewerkt) dat de film gratis illegaal online beschikbaar werd gezet. Dit is een goede pr-truc en maakte de film een populair gespreksthema nog voor die in de bioscoop te zien was. Maar de discussie ging ook de verkeerde kant op, met felle uitspraken en beschuldigingen massaal gemaakt door de mensen die de film niet eens gezien hebben. Het leek een beetje op de reactie op de roman Doctor Zhivago van Pasternak in de Sovjetunie - “Pasternak heb ik niet gelezen, maar ik veroordeel zijn roman”, zei men toen. Diegenen die de film wel gaan kijken ontdekken dat ze er een prettig gevoel van krijgen, ondanks de veel sombere gebeurtenissen en het gevoel van onmacht in de maffia-staat. De kijker voelt namelijk dat hij duidelijk een meesterwerk ziet maar eentje dat hij wel makkelijk kan volgen, waar alles klopt. Bovendien compenseert de schoonheid van de natuur en de vreemde natuurlijke schoonheid van de hoofdpersonages voor de lelijkheid van hun dagelijks bestaan. Je ziet goed hoe Zvyagintsev door de Renaissance schilderkunst enorm is beinvloed. Het is dus een zeer kijkvriendelijke film. Kijk of je een directe link naar de "Pussy Riot" in de film opmerkt, die komt heel kort in beeld. Aan het einde van de film worden de Pussy Riot ook indirect genoemd. Het wordt gesuggereerd dat de Pussy Riot-meisjes indirect ook de personages van Leviathan zijn. Regisseur Zvyagintsev probeert te laten zien wat voor een wereld de russen in leven - een wereld waar God al lang dood is en er geroepen wordt dat Hij opnieuw in leven wordt gebracht maar eigenlijk is het maar een simulacrum, die ook nog eens veel mensen het leven kost. Er waren ook veel vertegenwoordigers van de Russische kerk die de film wel eerlijk en mooi vonden, onder anderen de metropoliet van de Murmansk regio, de regio waar de film gemaakt werd. De reactie op de film was dus niet eenzijdig. Sterker nog, het blijft nog een vraag of ze het zelfs in de Kremlin toch niet heel leuk gaan vinden als Leviathan vannacht een Oscar krijgt, want Putin heeft al een Eurovisie overwinning, en succes op de Olympische spelen, maar nog geen Oscar ... We moeten niet vergeten dat de producent van de film Rodniansky de hoofd van de National Media Group is, eigenaar van de aandelen van de Russische tv-1 (grootste propaganda zender), de krant Izvestia en veel meer media. Bovendien kent Rodniansky de Amerikaanse beau monde, hij heeft een aantal Amerikaanse films geproduceerd en weet hoe je de Amerikanen moet bespelen. Wat betreft de esthetische kwaliteit van de film, de kwaliteit van de acteurs, kan het verdeeld worden in twee delen. Het realistische deel wordt door veel professionele critici gezien als heel sterk, met name hoe de niet-hoofdrolspelers spelen. Maar het mythologische, metafysische deel - dat van de hoofdpersonages - wordt gezien als een mislukking. Ze werden helaas niet genoeg aangestuurd door de regisseur om boven realiteit te kunnen stijgen, maar komen ook niet geloofwaardig over binnen de realistische context - vooral door hun kleding, onrealistisch huis en te veel gebruik maken van stereotypische patterns. Dit is met name kenmerkend van de tweede helft van de film waar Zvyagintsev toch geen succesvolle kopie vertoont van de stijl van zijn idool, Russische filmregisseur Tarkovsky."
«Левиафан» — киноинтерпретация истории библейского персонажа Иова, поданная в условиях современной России режиссёром Андреем Звягинцевым в 2014 году. Название взято из Книги Иова: Левиафан — мифологическое чудовище. В то время как изнddle' />
В январе 2015 года «Левиафан» стал первым в истории российским фильмом, удостоенным американской премии «Золотой глобус» в категории «Лучший фильм на иностранном языке», обойдя картины из Польши, Швеции, Эстонии и Израиля.
С огромным интересом зрители посмотрели замечательный фильм режиссёра Андрея Звягинцева.
В рамках обсуждения, руководитель медиапроекта Blinibioscoop госпожа Ольга Штереншис ответила на вопросы гостей мероприятия.
Среди гостей мероприятия - молодежь, русскоязычные граждане бывшего СССР, голландцы, ветераны ВОВ.
По окончании фильма зрителям, как обычно, были предложены блины. В неформальной обстановке за блинами гости продолжили обсуждения и обменивались информацией.
